Hayatla kavgası vardı Ayşegül’ün. Herkese ve her şeye kızgındı. Daha onu ilk gördüğümde anlamıştım bunu. Devamı

Burhaniye’den ayrılmadan önce son bir kez girdim denize. Uyudum içinde. Sonra uyandım, usul usul çıktım ve denizkızının yanına uzanıp gözlerinden öptüm. Devamı

Batıkent’te oturuyor Ayşegül. Evine bırakıyorum. 297’nin şoförüyle git gel ahbap olduk artık. Öyle ki “Pason var mı?” diye sormuyor bana. Gözlerinden öpüyorum vedalaşırken Ayşegül’ün. Devamı

Bulancak bağlı olduğu ilin en güzel ilçesiydi. Öyle güzel yağmur yağardı ki oraya pencerenin kenarından ayrılmaz, uzun uzun seyrederdim yağmuru. Devamı