Ulus Baker'in çocukluk el yazısı. Ahmet Çiğdem'e teşekkürle. Devamı

Yıl 1988. Yaz sıcağının kavurduğu bir akşamüstü. Evdeyim. Her zamanki gibi atari oynuyorum. Bir çocuğun en kıymetli eşyası olan ve televizyona bağlanan bu alete “Kara kutu” diyoruz. Devamı

Bir "ilk rakı" hikâyesi. Çoğumuza tanıdık gelecek. Devamı

Her şeye karşı özensizdim. Hayatla arama mesafe koymuştum. Mario’nun prensesi bile umurumda değildi. “Bana ne! Sahip çıksaymış manitasına,” diye düşünüyordum. Okula gitmek istemiyordum ama mecburen gidecektim. Annem iyi terlik fırlatıcısıdır. Pazartesi günü ilk ders beden eğitimiydi. Devamı