Günün Bilgisi – Âşık Veysel
okuma süresi 2 dakika
(1894-1973) Tam adı Veysel Şatıroğlu; Alevi âşık geleneğinin en büyük klasik ozanı. Sivas’ın Şarkışla ilçesi Sivrialan köyünden. Birini çiçek hastalığı yüzünden, diğerini kazayla, 7 yaşında iki gözünü de yitirdi. Sazlı, semahlı, yöresine göre mutlaka şaraplı ya da rakılı Alevi muhabbetlerinde yetişti. 1931 yılına kadar hamdı, pişti! O yıl Ahmet Kutsi Tecer’in kurduğu Halk Şairlerini Koruma Derneği’nin düzenlediği Halk Şairleri Bayramı’na katılıp kendi şiirlerini söylemeye başladı. Ünü dalga dalga tüm Türkiye’ye yayıldı, Cumhuriyet elitinin gözünde köylünün sesi haline geldi. Halkevleri ve Köy Enstitüleri aracılığıyla tüm Türkiye’yi dolaştı, nice öğrenci yetiştirdi. Uzun ince bir yoldayım, Benim sadık yârim kara topraktır, Beni hor görme kardeşim gibi eserlerinde sıradan köylünün duygularını derin bir felsefeyle dillendirdi, sosyal değişimi köylünün gözünden yorumladı. 1960’ların sonlarında Anadolu rock temsilcileri onu pir ilan etti, köyüne kadar gidip ondan el aldılar, sofrasına oturdular. Aşık Veysel muzip bir kişilikti. Ressam Güner Ener’in aktardığına göre, Şemsi Yastıman bir gün Veysel’e takılır: “Veysel Baba yaşlanıyo. Eskiden bi böyük içerdi, şimdi bi güçük anca içebiliyo. Sivrialan’da da her gece içiyomuşun, öyle mi?” Veysel cevabı yapıştırır: “İki gözüm kör olsun içmiyom.”
Rakı Ansiklopedisi‘nden alınmıştır.
