Osmanlı döneminde siyasi dedikodu. Memleket meseleleri her zaman meyhane sohbetlerine konu olmuştur. Tarihçi İlber Ortaylı şöyle bir saptamada bulunur: “Batı insanı için, cıvık veya ciddi her kitap günden güne irfan artırır. Osmanlı insanı ise irfan için mürşid arar. Saatlerle günlerle, mürşidin ağzından çıkan hafızaya nakşedilir. Yakın zamanlara kadar kahvehane ve meyhane bile, karşılıklı gevezelik eden, dinlemeden konuşanların değil; dinleyenlerin yeriydi. Toplananlar devlet idaresine dil uzatanları da dinlerdi. Devlet sohbeti denirdi böyle dedikodulara.
IV. Murad’ın meyhane ve kahvehane kapatmasının nedeni bu; içkiyle dili çözülen, kafeinin parlattığı zekâyla cevher yumurtlayanların İstanbul ahalisini kışkırtması istenmezdi. Kahvelerdeki Ortaoyunu ve Karagöz’de esaslı politik taşlamalar da bulunurdu. Yasaktı o yüzden Sultan Hamid İstanbul’unda Ortaoyunu.”
Rakı Ansiklopedisi‘nden alınmıştır.
Yazarın diğer yazıları